Kolejne sukcesy w sprawach tzw. kredytów frankowych

W poprzednich tygodniach miał miejsce szereg wygranych przez nas spraw w sprawie kredytów frankowych. Poniżej przedstawiamy szczegóły

Santander Bank Polska S.A.

Kolejna wygrana Kancelarii, tym razem z Santander Bank Polska S.A. Sąd Okręgowy w Kielcach, ustalił, że umowa o kredyt na cele mieszkaniowe z 2007 r. jest nieważna i zasądził od Banku równowartość zapłaconych rat. Klient spłacał kredyt w złotówkach, a następnie bezpośrednio w walucie CHF. 

Sąd zasądził na rzecz Klienta Kancelarii kwotę 59 209,13 zł oraz 22 858 CHF z ustawowymi odsetkami za opóźnienie.

Wskazać należy, iż Bank udzielił naszemu Klientowi kredytu w złotówkach. Zgodnie z § 2 ust. 2 umowy, kwota kredytu w CHF lub transzy kredytu zostanie określona według kursu kupna dewiz dla wyżej wymienionej waluty zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w Banku w dniu wykorzystania kredytu lub transzy kredytu. Przedmiotowy kredyt został udzielony w celu zakupu i remontu nieruchomości. 

Kredytobiorca zobowiązał się spłacić kwotę kredytu ustaloną zgodnie z § 2 umowy kredytowej w złotych, po uprzednim przeliczeniu rat według kursu sprzedaży dewiz dla CHF zgodnie z „Tabelą kursów” obowiązującą w Banku w dniu spłaty (§ 9 ust. 2 umowy).

Zgodnie z art. 3851 § 1 k.c. postanowienia umowy zawieranej z konsumentem nieuzgodnione indywidualnie nie wiążą go, jeżeli kształtują jego prawa i obowiązki w sposób sprzeczny z dobrymi obyczajami, rażąco naruszając jego interesy – co stanowi postanowienia niedozwolone. Powyższe nie dotyczy postanowień określających główne świadczenia stron, w tym cenę lub wynagrodzenie, jeżeli zostały sformułowane w sposób jednoznaczny.  Nieuzgodnione indywidualnie są te postanowienia umowy, na których treść konsument nie miał rzeczywistego wpływu. W szczególności odnosi się to do postanowień umowy przejętych z wzorca umowy zaproponowanego konsumentowi przez kontrahenta. 

Sąd ustalił, że poza wnioskowaną kwotą kredytu w PLN  kredytobiorca nie miał żadnego realnego i świadomego wpływu na treść postanowień umowy, a w chwili zawarcia umowy otrzymał gotowy dokument.

Klient Kancelarii od początku konsekwentnie opierał swoje stanowisko na twierdzeniach o  nieważności umowy i oświadczył, iż jest świadomy konsekwencji nieważności umowy.

Sąd ustalił podstawy do stwierdzenia nieważności umowy kredytu z 2007 r., z uwagi na zawarte w niej niedozwolone klauzule umowne, po których wyeliminowaniu umowa nie może zostać utrzymana w mocy (art. 58 § 1 k.c.).

Zobacz również:

mBank S.A.

Klienci Kancelarii zawarli z mBank S.A. umowę kredytu w 2008 r. na zakup mieszkania, celem zaspokojenia własnych potrzeb rodzinnych.  Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie uznał, iż postanowienia Umowy z 2008 r. dotyczące w odpowiednim zakresie tzw. klauzul waloryzacyjnych określających sposób przeliczenia w oparciu o Tabelę Banku (przede wszystkim § 7 i § 11 ust. 4 Umowy w zw. z § 1 ust. i 3A 21 Umowy), stanowią niedozwolone postanowienia umowne w rozumieniu art. 385¹ § 1 – 3 k.c., a w konsekwencji świadczenia pobrane przez Bank w odpowiednim zakresie w oparciu o te zapisy stanowią świadczenia w tej części nienależne – w ramach rat – w rozumieniu art. 410 § 2 k.c. Nienależne świadczenie zaś podlega zwrotowi – art. 405 w zw. z art. 410 k.c.  Sąd stwierdził, iż oparcie waloryzacji o Tabelę Banku i przeliczenie zobowiązania Kredytobiorców na podstawie tej Tabeli stanowi o nierównym traktowaniu Stron, sprzeczności z dobrymi obyczajami i rażącym naruszeniu interesów konsumenta. 

Kredytobiorcy wskazali, iż dochodzona kwota stanowi nadpłatę w okresie od 15 kwietnia 2008 r. do 15 marca 2018 r.

Sąd Rejonowy dla Warszawy – Śródmieścia w Warszawie, zasądził na rzecz naszych Klientów kwotę 38 192,79 zł z ustawowymi odsetkami za opóźnienie. Od powyższego wyroku apelację złożył pozwany bank, jednakże Sąd Okręgowy w Warszawie, rzeczoną apelację oddalił, albowiem uznał, że nie zasługiwała na uwzględnienie a podniesione w niej zarzuty nie mogły skutkować zmianą bądź uchyleniem zaskarżonego wyroku. Sąd Okręgowy zasadniczo podzielił zaprezentowaną przez Sąd Rejonowy ocenę prawną dokonanych ustaleń, przyjmując je za własne. Odmiennie jednak, aniżeli uczynił to Sąd I instancji, oceniona została kwestia podstawy nieważności umowy kredytowej – Sąd Okręgowy uznał, że w następstwie stwierdzonej abuzywności części postanowień kontaktu nie można określić należnych świadczeń stron, co w konsekwencji prowadzi do nieważności przedmiotowej umowy. 

Tym samym, niniejsza sprawa stanowi niewątpliwy sukces naszej Kancelarii.

W  ostatnim czasie, po skierowaniu spraw na drogę sądową, negocjacje z bankami zakończyły się dwukrotnie zawarciem ugody. 

Klienci Kancelarii zawarli umowę kredytu mieszkaniowego konsolidacyjnego w 2008 r. Kredyt udzielony był na finansowanie celu mieszkaniowego. W związku z przedstawioną przez Bank propozycją polubownego zakończenia sporu, po zmianie waluty zadłużenia na walutę polską, strony uzgodniły, iż kredyt udzielony na podstawie Umowy został spłacony i powstała nadpłata należna Kredytobiorcy, która na dzień zawarcia Ugody wynosi wraz z odsetkami 22 288,81 złotych, a którą to Bank zobowiązuje się zapłacić na rzecz Kredytobiorców. Bank zwolnił Kredytobiorców z długu w kwocie 190 793,14 zł. 

Kolejna ugoda, zawarta została po prowadzeniu negocjacji Bankiem. Klienci Kancelarii zawarli umowę kredytu w 2007 r., denominowanego we franku szwajcarskim. Strony dokonały zmiany waluty na walutę polską, przyjmując, że kwota zadłużenia Kredytobiorców, wynosząca 40 769,99 CHF, zostanie przeliczona na walutę polską (PLN). Zgodnie z treścią umowy, nastąpiło umorzenie części zadłużenia, w wysokości odpowiadającej sytuacji, jakby zostało przewalutowane po kursie 0,8350 CHF/PLN. Pozostałe zadłużenie Kredytobiorców wskutek zawarcia ugody wynosi 34 042,94 zł. Tym samym, Bank zwolnił Kredytobiorców z długu w zakresie kwoty 170 072,01 zł. 

UGODY

W  ostatnim czasie, po skierowaniu spraw na drogę sądową, negocjacje z bankami zakończyły się dwukrotnie zawarciem ugody. 

Klienci Kancelarii zawarli umowę kredytu mieszkaniowego konsolidacyjnego w 2008 r. Kredyt udzielony był na finansowanie celu mieszkaniowego. W związku z przedstawioną przez Bank propozycją polubownego zakończenia sporu, po zmianie waluty zadłużenia na walutę polską, strony uzgodniły, iż kredyt udzielony na podstawie Umowy został spłacony i powstała nadpłata należna Kredytobiorcy, która na dzień zawarcia Ugody wynosi wraz z odsetkami 22 288,81 złotych, a którą to Bank zobowiązuje się zapłacić na rzecz Kredytobiorców. Bank zwolnił Kredytobiorców z długu w kwocie 190 793,14 zł. 

Kolejna ugoda, zawarta została po prowadzeniu negocjacji Bankiem. Klienci Kancelarii zawarli umowę kredytu w 2007 r., denominowanego we franku szwajcarskim. Strony dokonały zmiany waluty na walutę polską, przyjmując, że kwota zadłużenia Kredytobiorców, wynosząca 40 769,99 CHF, zostanie przeliczona na walutę polską (PLN). Zgodnie z treścią ugody, nastąpiło umorzenie części zadłużenia, w wysokości odpowiadającej sytuacji, jakby zostało przewalutowane po kursie 0,8350 CHF/PLN. Pozostałe zadłużenie Kredytobiorców wskutek zawarcia ugody wynosi 34 042,94 zł. Tym samym, Bank zwolnił Kredytobiorców z długu w zakresie kwoty 170 072,01 zł. 

Bank Millennium S.A.

Z radością informujemy o kolejnej wygranie, tym razem w sprawie ubezpieczenia niskiego wkładu własnego. Klientka Kancelarii zawarła umowę kredytu z Bankiem Millennium S.A., której treść została w całości przygotowana przez Bank. Treść umowy nie była uzgadniana indywidualnie w Kredytobiorcą, w tym także, w zakresie postanowień dotyczących zabezpieczenia umowy w postaci ubezpieczenia niskiego wkładu własnego (UNWW). Ubezpieczenie zawierał jednak Bank z ubezpieczycielem, Kredytobiorca zaś zobowiązany był ponosić koszt składki, nie posiadając przy tym statusu osoby ubezpieczonej, jak również nie mając żadnego wglądu do treści polisy czy ogólnych warunków ubezpieczenia. Sąd Rejonowy dla Warszawy – Mokotowa w Warszawie uznał, że Bank narzucił Kredytobiorcy rzeczone ubezpieczenie, nie pozostawiając możliwości dokonania wyboru innego sposobu zabezpieczenia, stwierdzając tym samym, iż postanowienie umowy dotyczące UNWW stanowi niedozwoloną klauzulę umowną, niewiążącą Kredytobiorcy. W związku z powyższym, sąd zasądził na rzecz Klientki Kancelarii od Banku Millennium S.A. z siedzibą w Warszawie kwotę 10 540 zł wraz z ustawowymi odsetkami, tj. kwotę, którą Bank pobrał od Kredytobiorcy, tytułem opłacenia składek ubezpieczenia niskiego wkładu własnego.

Powyższe sukcesy, niewątpliwie napawają optymizmem. Jeżeli zastanawiają się Państwo czy zawarta z bankiem umowa jest zgodna z prawem, a posiadają Państwo kredyt powiązany do CHF – nadal spłacany lub został już spłacony, pozostajemy do Państwa dyspozycji.

Adwokat Sadaj