Jak i gdzie zgłosić błąd w sztuce lekarskiej?

Istnieją dwa sposoby na dochodzenie roszczeń w związku z błędem w sztuce lekarskiej.

Pierwszym z nich jest powództwo cywilne, drugim zaś postępowanie przed wojewódzką komisją do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych.

Przed wytoczeniem powództwa cywilnego należy zgromadzić całość dokumentacji medycznej w sprawie i najlepiej skorzystać z usług dobrego prawnika medycznego. Na jej podstawie warto zwrócić się do innego specjalisty o wydanie prywatnej opinii medycznej. Najlepiej, aby dany specjalista wpisany był na listę biegłych sądu okręgowego, w okręgu którego wnosimy pozew, co nada opinii dodatkowy walor wiarygodności.

Po uzyskaniu opinii medycznej, według której faktycznie doszło do błędu w sztuce lekarskiej, należy oszacować czego chcemy dochodzić od odpowiedzialnego podmiotu. Kodeks cywilny, w przypadku szkody na osobie, przewiduje możliwość dochodzenia odszkodowania i zadośćuczynienia i renty.

W odszkodowaniu zawierają się wszelkie koszty, jakie ponieśliśmy w związku ze szkodą, tj. koszty leczenia, w tym transportu do lekarza, lekarstw, specjalnego wyposażenia potrzebnego w wyniku zdarzenia czy koszty opieki. Zadośćuczynienie ma za zadanie zrekompensować szkodę niematerialną, taką jak np. ból czy cierpienie.

Gdy już znamy wysokość roszczeń jakich chcemy dochodzić w związku z błędem w sztuce lekarskiej należy wystosować wezwanie do zapłaty, w którym udokumentujemy koszty składające się na odszkodowanie. Roszczenia możemy dochodzić od lekarza, który dopuścił się błędu, szpitala (placówki medycznej) oraz od ubezpieczyciela placówki medycznej.

W przypadku gdy podmiot odpowiedzialny za szkodę nie zastosuje się do wezwania, możemy wstąpić na drogę postępowania sądowego i złożyć pozew o zapłatę przeciwko lekarzowi, placówce medycznej lub ubezpieczycielowi.

Drugim sposobem w jaki możemy zgłosić błąd w sztuce lekarskiej jest postępowanie przed wojewódzką komisją do spraw orzekania o zdarzeniach medycznych. Jest to postępowanie uregulowane w ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta.

Wniosek o ustalenie zdarzenia medycznego składa osoba poszkodowana lub jej opiekun ustawowy. W przypadku śmierci pacjenta – jego spadkobiercy.

Wniosek wnosi się w terminie 1 roku od dnia, w którym podmiot składający wniosek dowiedział się o zakażeniu, uszkodzeniu ciała lub rozstroju zdrowia albo nastąpiła śmierć pacjenta, jednakże termin ten nie może być dłuższy niż 3 lata od dnia, w którym nastąpiło zdarzenie skutkujące zakażeniem, uszkodzeniem ciała lub rozstrojem zdrowia albo śmiercią pacjenta.

Osoba składająca wniosek przedstawia w nim propozycję wysokości odszkodowania i zadośćuczynienia. Maksymalna wysokość świadczenia (odszkodowania i zadośćuczynienia) z tytułu jednego zdarzenia medycznego w odniesieniu do jednego pacjenta w przypadku:

1) zakażenia, uszkodzenia ciała lub rozstroju zdrowia pacjenta – wynosi 100 000 zł;

2) śmierci pacjenta – wynosi 300 000 zł.

Oczywiście, lekarz za błąd medyczny może odpowiadać także karnie na podstawie art. 160 k.k., w tym przypadku należy złożyć do prokuratury zawiadomienie o możliwości popełnienia przestępstwa przez danego lekarza.

Jak udowodnić błąd w sztuce lekarskiej?

Błąd w sztuce lekarskiej jest niezmiernie trudny do udowodnienia. Jest to jednak podstawa do dochodzenia roszczeń przez pacjentów na drodze postępowania sądowego.

Ponieważ sąd nie jest specjalistą we wszystkich dziedzinach, litera prawa w postępowaniu cywilnym czy karnym przewidziała dowód z opinii biegłego.

Zgodnie z kodeksem postępowania cywilnego w wypadkach wymagających wiadomości specjalnych sąd po wysłuchaniu wniosków stron co do liczby biegłych i ich wyboru może wezwać jednego lub kilku biegłych w celu zasięgnięcia ich opinii. Ponadto, Sąd może dopuścić dowód z opinii sporządzonej na zlecenie organu władzy publicznej w innym postępowaniu przewidzianym przez ustawę.

Biegły na podstawie akt wydaje opinię w sprawie, zaś w przypadku wyznaczenia kilku biegłych mogą oni sporządzić opinię łączną. Co więcej, w wyniku zarzutów stron do opinii sąd może zażądać ustnego lub pisemnego uzupełnienia opinii lub jej wyjaśnienia, a także dodatkowej opinii od tych samych lub innych biegłych.

Dlatego też bardzo istotne okazuje się precyzyjne określenie pytań zadanych biegłemu oraz przeanalizowanie wydanej przez biegłego opinii, zwłaszcza, jeśli nie jest ona w pełni korzystna dla poszkodowanego, aby móc umiejętnie ją zakwestionować w celu wykazania jej błędów i zmiany na korzystną dla poszkodowanego.

Warto wskazać także, że sąd może zażądać opinii odpowiedniego instytutu naukowego lub naukowo-badawczego. Sąd może zażądać od instytutu dodatkowych wyjaśnień bądź pisemnych, bądź ustnych przez wyznaczoną do tego osobę, może też zarządzić złożenie dodatkowej opinii przez ten sam lub inny instytut. Jeżeli opinia została sporządzona przez instytut naukowy lub naukowo-badawczy, ustne jej uzupełnienie lub wyjaśnienie albo dodatkową opinię składa osoba wyznaczona do tego przez ten instytut. Sąd może jednak zarządzić stawienie się na rozprawie i złożenie ustnego uzupełnienia lub wyjaśnienia opinii albo dodatkowej opinii także przez osoby, które sporządziły opinię w imieniu tego instytutu.

Ponadto, coraz bardziej spotykane w praktyce okazuje się wnoszenie wraz z pozwem wniosku o dopuszczenie i przeprowadzenie dowodu z prywatnej opinii medycznej wykonanej na zlecenie strony powodowej.

Jak oskarżyć lekarza o błąd?

Oprócz odpowiedzialności cywilnej, za błąd medyczny lekarz może odpowiadać także karnie. W tym przypadku, aby móc doprowadzić do jego oskarżenia, należy znaleźć podstawę prawną, tj. czyn karalny, za jaki można przypisać mu odpowiedzialność.

W tym zakresie warto wskazać na art. 160 Kodeksu karnego, zgodnie z paragrafem pierwszym którego kto naraża człowieka na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia albo ciężkiego uszczerbku na zdrowiu, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3.

Paragraf drugi wspomnianego przepisu stanowi natomiast, że jeżeli na sprawcy ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo, podlega karze pozbawienia wolności od 3 miesięcy do lat 5.

Zgodnie natomiast z par. trzecim art. 160 k.k. jeżeli sprawca czynu określonego w § 1 lub 2 działa nieumyślnie, podlega grzywnie, karze ograniczenia wolności albo pozbawienia wolności do roku.

Warto wskazać, że osoba wykonująca zawód lekarza jest uznawana za osobę, na której ciąży obowiązek opieki nad osobą narażoną na niebezpieczeństwo. Ponadto, w zakresie wspomnianego przepisu lekarz odpowiada nawet wtedy, jeśli na osobie, która zwróci się do niego o pomoc już ciąży ryzyko utraty życia lub zdrowia, a lekarz nie podejmie czynności mających temu ryzyku zapobiec lub je zmniejszyć.

Przestępstwo z art. 160 k.k. jest ścigane na wniosek. Oznacza to, że aby pociągnąć lekarza do odpowiedzialności karnej należy złożyć zawiadomienie o możliwości popełnienia prze danego lekarza przestępstwa oraz wnieść o ściganie lekarza.

Pismo takie należy skierować do prokuratury i należycie je uzasadnić. W tym celu najlepiej dołączyć do niego całą posiadaną dokumentację medyczną oraz wnieść o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej 8 września 2022 r. wydał wyrok istotny dla tzw. frankowiczów. Polski sąd zapytał, czy może uzupełnić umowę z nieuczciwą klauzulą przeliczeniową przepisem dyspozytywnym, a zatem czy można zastąpić kursem średnim NBP nieuczciwą klauzulę, którą trzeba usunąć z umowy.

Niniejszy wyrok przesądził, iż sądy wbrew interesowi oraz woli konsumenta nie są władne, aby modyfikować treść umowy kredytu, a tym samym, nie jest możliwe uzupełnienie umowy kursem średnim Narodowego Banku Polskiego. Jest to szczególnie istotne dla wszystkich starających się o odfrankowienie swojego kredytu

Trybunał Sprawiedliwości UE wydał orzeczenie w sprawach połączonych C-80/21 do C-82/21 w odpowiedzi na pytania prejudycjalne. Rozstrzygnął istotną dla kredytobiorców kwestię, iż przepisy dyspozytywne, w oparciu, o które uzupełnienie umowy byłoby dopuszczalne, w prawie polskim nie istnieją. Oznacza to bowiem, że sądy nie są właściwe do stosowania per analogiam czy też wprost art. 358¹ k.c., ani odpowiednich przepisów prawa wekslowego z góry, a zatem wobec sprzeciwu kredytobiorcy. Co więcej, TSUE potwierdził stanowisko frankowiczów, iż termin przedawnienia roszczeń konsumentów wobec banku należy liczyć od momentu, w którym konsument dowiedział się o wadliwości umowy. 

Zobacz również: Skutki unieważnienia umowy frankowej

Kluczowa odpowiedź TSUE wskazuje, iż sądy nie mogą ingerować w treść postanowień dotyczących ustalania kursów poprzez usunięcie elementów wskazujących na decyzyjność banku co do ostatecznej wartości kursu. 

Co czeka frankowiczów w 2022 i 2023?

W związku ze znaczną ilością spraw z zakresu tzw. kredytów frankowych, wciąż oczekujemy na rozstrzygnięcie TSUE w kluczowej kwestii, tj. czy w związku z nieważnością umowy kredytu, bankowi przysługuje roszczenie o zapłatę tzw. wynagrodzenia za korzystanie z kredytu. Przewidywana data rozstrzygnięcia, to 12 października 2022 r.

Jeżeli poszukujesz adwokata w sprawie kredytu frankowego napisz do nas. Nasi specjaliści pomogą Ci wygrać sprawę z bankiem. Przejdź do zakładki Kontakt i porozmawiaj z nami

Na czym polega unieważnienie kredytu frankowego?

Unieważnienie jest najdalej idącym w skutkach rozstrzygnięciem problemu frankowego. Umowa kredytowa jest wówczas traktowana tak, jakby nigdy nie została zawarta. Nie wywołuje skutków prawnych, zarówno teraz, jak i w przyszłości. Co dla kredytobiorcy oznacza takie unieważnienie umowy kredytowej?

Unieważnienie kredytu frankowego – teoria

Nieważna czynność prawna nie wywołuje zamierzonych skutków prawnych, jednakże nie oznacza to, że nie istnieją roszczenia związane z nieważnością, które zmierzają do przywrócenia równowagi zachwianej dokonaniem takiej czynności i spełnieniem świadczenia w jej wykonaniu.

Tutaj opisaliśmy jak wygląda odfrankowienie kredytu

Po zawarciu umowy kredytu frankowego – indeksowanego lub denominowanego, strony spełniają na jej podstawie należne świadczenia, nie mając pełnej świadomości zawarcia nieważnej umowy. Jeżeli czynność zobowiązująca do dokonania świadczenia jest nieważna, świadczenie jest zawsze nienależne. Obowiązek zwrotu takiego świadczenia jest niezależny od tego czy osoba świadcząca, była świadoma nieważności umowy. 

Jeżeli po zawarciu umowy ( w tym przypadku umowy kredytowej), każda z jej stron spełniła świadczenie na rzecz drugiej, wówczas w przypadku nieważności umowy, każda z nich ma własne roszczenie o zwrot spełnionego świadczenia – bank o zwrot kwoty przekazanego kredytu, a kredytobiorca o zwrot świadczeń spełnionych na rzecz banku w związku z wykonaniem umowy kredytowej. Zatem w przypadku kiedy następuje unieważnienie kredytu, kredytobiorca ma obowiązek zwrotu na rzecz banku kapitału, a bank na rzecz kredytobiorcy uiszczonych przez niego rat. Możliwe jest w tym przypadku wzajemne potrącenie świadczeń. Jeżeli wszystko to brzmi skomplikowanie – nie przejmuj się. Nasz adwokat specjalizujący się w kredytach frankowych pomoże Ci z formalnościami

Unieważnienie kredytu frankowego w praktyce – wygrane sprawy frankowej

Powyższe, obrazuje przykład sprawy rozstrzygniętej przez Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 stycznia 2020 r. o sygn. I ACa 67/19. Powód domagał się zasądzenia na jego rzecz od banku kwoty 100 073 zł tytułem zwrotu nienależnego świadczenia, powstałego na skutek bezpodstawnie pobranych rat w oparciu o zawarte w umowie niedozwolone postanowienia. Sąd okręgowy oddalił powództwo, albowiem uznał, że powód nie wykazał sprzeczności postanowień z dobrymi obyczajami i rażącego naruszenia interesów konsumenta, co do żadnej z kwestionowanych klauzul. Na skutek apelacji strony powodowej, sąd apelacyjny zmienił ten wyrok i zasądził od pozwanego banku na rzecz powoda dochodzoną przez niego kwotę. Odwołując się do linii orzeczniczej Sądu Najwyższego, sąd apelacyjny w braku przepisów dyspozytywnych, które mogłyby zastąpić luki powstałe po wyeliminowaniu niedozwolonej klauzuli, uznał, że nie istnieje możliwość utrzymania umowy w mocy.

Warto podkreślić, że jest to rozwiązanie korzystne dla kredytobiorcy, albowiem musi oddać tylko kapitał faktycznie wypłacony przez bank – bez odsetek, opłat lub prowizji.

Wątpliwości jurydyczne i tym samym skomplikowana materia oraz niejasność unormowań powodują, że coraz więcej kredytobiorców decyduje się na pomoc fachowego pełnomocnika i tym samym, kieruje się do kancelarii adwokackiej, a kolejne sprawy trafiają na wokandę sądową. 

Unieważnienie kredytu frankowego – skutki?

Jako podstawowy skutek, należy wskazać uznanie, że umowa nie obowiązywała od momentu jej zawarcia. Zatem kredytobiorca powinien zwrócić dokładnie tyle, ile otrzymał od banku w momencie zawierania umowy, np. kredytobiorca otrzymał kredyt w kwocie 300 000 zł, to przy unieważnieniu umowy taką kwotę powinien zwrócić. Oznacza to również, że bank winien zwrócić świadczone przez kredytobiorcę raty. Unieważnienie umowy kredytu frankowego niesie za sobą również taki skutek, iż ustanowione zabezpieczenia, np. dotyczące ubezpieczenie niskiego wkładu własnego są unieważnione.

Unieważnienie umowy kredytowej, a odszkodowanie za korzystanie z kapitału

Do unieważnienia umowy frankowej dochodzi wówczas, gdy sąd dojdzie do przekonania, że postanowienia umowy dotyczące indeksacji są abuzywne, albowiem nie zostały indywidualnie uzgodnione z kredytobiorcą, a były dla niego rażąco niekorzystne. Co więcej, bank nie wywiązał się z obowiązku informacyjnego, jaki nakłada na niego jako profesjonalistę Prawo bankowe. Wydaje się zatem, iż domaganie się przez bank wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z kredytu, stanowiłoby premiowanie banku za nierzetelne zawieranie umów frankowych. Co do tego zagadnienia wypowiedział się m.in Rzecznik Finansowy, który stwierdził, iż „żądanie przez bank „wynagrodzenia za korzystanie z kapitału”, jak również odsetek za opóźnienie liczonych od dnia następnego po dniu przekazania kwoty kredytu lub nieruchomości na zasadzie surogacji, jest nie tylko sprzeczne celami Dyrektywy 93/13 i udzielonej konsumentowi na jej podstawie ochronie ale również nie znajduje oparcia w przepisach prawa krajowego w szczególności w art. 410 w zw. z art. 405 i 406 kodeksu cywilnego”. Ponadto, należy zwrócić uwagę na stanowisko wyrażone w monografii Heleny Ciepłej, zgodnie z którym „Po wystąpieniu przez bank z żądaniem wynagrodzenia za korzystanie z kredytu kredytobiorca-frankowicz może zgłosić powództwo wzajemne o wynagrodzenie za korzystanie przez bank z jego pieniędzy, którymi spłacał kredyt, a jest to dopuszczalne zgodnie ze znowelizowanym art. 204 k.p.c., ponieważ żądanie wzajemne pozostawałoby w związku z dochodzonym żądaniem przez bank. Dopuszczalne też byłoby przedstawienie do potrącenia według aktualnego brzmienia art. 2031 k.p.c.” (Ciepła Helena, Dochodzenie roszczeń z umów kredytów frankowych. Praktyka, orzecznictwo, pytania i odpowiedzi, WKP 2021).

Jeżeli po zawarciu umowy, każda z jej stron spełniła świadczenie na rzecz drugiej, wówczas w przypadku nieważności umowy, każda z nich ma własne roszczenie o zwrot spełnionego świadczenia – bank o zwrot kwoty przekazanego kredytu, a kredytobiorca o zwrot świadczeń spełnionych na rzecz banku w związku z wykonaniem umowy kredytowej. Zatem, kredytobiorca ma obowiązek zwrotu na rzecz banku kapitału, a bank na rzecz kredytobiorcy uiszczonych przez niego rat. Możliwe jest w tym przypadku wzajemne potrącenie świadczeń. 

Powyższe, obrazuje przykład sprawy rozstrzygniętej przez Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 stycznia 2020 r. o sygn. I ACa 67/19. Powód domagał się zasądzenia na jego rzecz od banku kwoty 100 073 zł tytułem zwrotu nienależnego świadczenia, powstałego na skutek bezpodstawnie pobranych rat w oparciu o zawarte w umowie niedozwolone postanowienia. Sąd okręgowy oddalił powództwo, albowiem uznał, że powód nie wykazał sprzeczności postanowień z dobrymi obyczajami i rażącego naruszenia interesów konsumenta, co do żadnej z kwestionowanych klauzul. Na skutek apelacji strony powodowej, sąd apelacyjny zmienił ten wyrok i zasądził od pozwanego banku na rzecz powoda dochodzoną przez niego kwotę. Odwołując się do linii orzeczniczej Sądu Najwyższego, sąd apelacyjny w braku przepisów dyspozytywnych, które mogłyby zastąpić luki powstałe po wyeliminowaniu niedozwolonej klauzuli, uznał, że nie istnieje możliwość utrzymania umowy w mocy.

Warto podkreślić, że jest to rozwiązanie korzystne dla kredytobiorcy, albowiem musi oddać tylko kapitał faktycznie wypłacony przez bank – bez odsetek, opłat lub prowizji.

Wątpliwości jurydyczne i tym samym skomplikowana materia oraz niejasność unormowań powodują, że coraz więcej kredytobiorców decyduje się na pomoc fachowego pełnomocnika i tym samym, kieruje się do kancelarii adwokackiej, a kolejne sprawy trafiają na wokandę sądową. 

Unieważnienie kredytu frankowego – skutki?

Jako podstawowy skutek, należy wskazać uznanie, że umowa nie obowiązywała od momentu jej zawarcia. Zatem kredytobiorca powinien zwrócić dokładnie tyle, ile otrzymał od banku w momencie zawierania umowy, np. kredytobiorca otrzymał kredyt w kwocie 300 000 zł, to przy unieważnieniu umowy taką kwotę powinien zwrócić. Oznacza to również, że bank winien zwrócić świadczone przez kredytobiorcę raty. Unieważnienie umowy kredytu frankowego niesie za sobą również taki skutek, iż ustanowione zabezpieczenia, np. dotyczące ubezpieczenie niskiego wkładu własnego są unieważnione.

Unieważnienie umowy kredytowej, a odszkodowanie za korzystanie z kapitału

Skutki unieważnienia kredytu frankowego

Na czym polega unieważnienie kredytu frankowego?

Unieważnienie jest najdalej idącym w skutkach rozstrzygnięciem problemu frankowego. Umowa kredytowa jest wówczas traktowana tak, jakby nigdy nie została zawarta. Nie wywołuje skutków prawnych, zarówno teraz, jak i w przyszłości. Co dla kredytobiorcy oznacza takie unieważnienie umowy kredytowej?

Unieważnienie kredytu frankowego – teoria

Nieważna czynność prawna nie wywołuje zamierzonych skutków prawnych, jednakże nie oznacza to, że nie istnieją roszczenia związane z nieważnością, które zmierzają do przywrócenia równowagi zachwianej dokonaniem takiej czynności i spełnieniem świadczenia w jej wykonaniu.

Tutaj opisaliśmy jak wygląda odfrankowienie kredytu

Po zawarciu umowy kredytu frankowego – indeksowanego lub denominowanego, strony spełniają na jej podstawie należne świadczenia, nie mając pełnej świadomości zawarcia nieważnej umowy. Jeżeli czynność zobowiązująca do dokonania świadczenia jest nieważna, świadczenie jest zawsze nienależne. Obowiązek zwrotu takiego świadczenia jest niezależny od tego czy osoba świadcząca, była świadoma nieważności umowy. 

Jeżeli po zawarciu umowy ( w tym przypadku umowy kredytowej), każda z jej stron spełniła świadczenie na rzecz drugiej, wówczas w przypadku nieważności umowy, każda z nich ma własne roszczenie o zwrot spełnionego świadczenia – bank o zwrot kwoty przekazanego kredytu, a kredytobiorca o zwrot świadczeń spełnionych na rzecz banku w związku z wykonaniem umowy kredytowej. Zatem w przypadku kiedy następuje unieważnienie kredytu, kredytobiorca ma obowiązek zwrotu na rzecz banku kapitału, a bank na rzecz kredytobiorcy uiszczonych przez niego rat. Możliwe jest w tym przypadku wzajemne potrącenie świadczeń. 

Unieważnienie kredytu frankowego w praktyce – wygrane sprawy frankowej

Powyższe, obrazuje przykład sprawy rozstrzygniętej przez Sąd Apelacyjny w Warszawie wyrokiem z dnia 29 stycznia 2020 r. o sygn. I ACa 67/19. Powód domagał się zasądzenia na jego rzecz od banku kwoty 100 073 zł tytułem zwrotu nienależnego świadczenia, powstałego na skutek bezpodstawnie pobranych rat w oparciu o zawarte w umowie niedozwolone postanowienia. Sąd okręgowy oddalił powództwo, albowiem uznał, że powód nie wykazał sprzeczności postanowień z dobrymi obyczajami i rażącego naruszenia interesów konsumenta, co do żadnej z kwestionowanych klauzul. Na skutek apelacji strony powodowej, sąd apelacyjny zmienił ten wyrok i zasądził od pozwanego banku na rzecz powoda dochodzoną przez niego kwotę. Odwołując się do linii orzeczniczej Sądu Najwyższego, sąd apelacyjny w braku przepisów dyspozytywnych, które mogłyby zastąpić luki powstałe po wyeliminowaniu niedozwolonej klauzuli, uznał, że nie istnieje możliwość utrzymania umowy w mocy.

Warto podkreślić, że jest to rozwiązanie korzystne dla kredytobiorcy, albowiem musi oddać tylko kapitał faktycznie wypłacony przez bank – bez odsetek, opłat lub prowizji.

Wątpliwości jurydyczne i tym samym skomplikowana materia oraz niejasność unormowań powodują, że coraz więcej kredytobiorców decyduje się na pomoc fachowego pełnomocnika i tym samym, kieruje się do kancelarii adwokackiej, a kolejne sprawy trafiają na wokandę sądową. 

Unieważnienie kredytu frankowego – skutki?

Jako podstawowy skutek, należy wskazać uznanie, że umowa nie obowiązywała od momentu jej zawarcia. Zatem kredytobiorca powinien zwrócić dokładnie tyle, ile otrzymał od banku w momencie zawierania umowy, np. kredytobiorca otrzymał kredyt w kwocie 300 000 zł, to przy unieważnieniu umowy taką kwotę powinien zwrócić. Oznacza to również, że bank winien zwrócić świadczone przez kredytobiorcę raty. Unieważnienie umowy kredytu frankowego niesie za sobą również taki skutek, iż ustanowione zabezpieczenia, np. dotyczące ubezpieczenie niskiego wkładu własnego są unieważnione.

Unieważnienie umowy kredytowej, a odszkodowanie za korzystanie z kapitału

Do unieważnienia umowy frankowej dochodzi wówczas, gdy sąd dojdzie do przekonania, że postanowienia umowy dotyczące indeksacji są abuzywne, albowiem nie zostały indywidualnie uzgodnione z kredytobiorcą, a były dla niego rażąco niekorzystne. Co więcej, bank nie wywiązał się z obowiązku informacyjnego, jaki nakłada na niego jako profesjonalistę Prawo bankowe. Wydaje się zatem, iż domaganie się przez bank wynagrodzenia za bezumowne korzystanie z kredytu, stanowiłoby premiowanie banku za nierzetelne zawieranie umów frankowych. Co do tego zagadnienia wypowiedział się m.in Rzecznik Finansowy, który stwierdził, iż „żądanie przez bank „wynagrodzenia za korzystanie z kapitału”, jak również odsetek za opóźnienie liczonych od dnia następnego po dniu przekazania kwoty kredytu lub nieruchomości na zasadzie surogacji, jest nie tylko sprzeczne celami Dyrektywy 93/13 i udzielonej konsumentowi na jej podstawie ochronie ale również nie znajduje oparcia w przepisach prawa krajowego w szczególności w art. 410 w zw. z art. 405 i 406 kodeksu cywilnego”. Ponadto, należy zwrócić uwagę na stanowisko wyrażone w monografii Heleny Ciepłej, zgodnie z którym „Po wystąpieniu przez bank z żądaniem wynagrodzenia za korzystanie z kredytu kredytobiorca-frankowicz może zgłosić powództwo wzajemne o wynagrodzenie za korzystanie przez bank z jego pieniędzy, którymi spłacał kredyt, a jest to dopuszczalne zgodnie ze znowelizowanym art. 204 k.p.c., ponieważ żądanie wzajemne pozostawałoby w związku z dochodzonym żądaniem przez bank. Dopuszczalne też byłoby przedstawienie do potrącenia według aktualnego brzmienia art. 2031 k.p.c.” (Ciepła Helena, Dochodzenie roszczeń z umów kredytów frankowych. Praktyka, orzecznictwo, pytania i odpowiedzi, WKP 2021).

Pomoc prawna w przypadku unieważnienia umowy kredytu frankowego

Jeżeli potrzebujesz pomocy prawnej przy unieważnieniu umowy kredytu frankoweg, skontaktuj się z nami. Nasza Kancelaria prawna z Kielc przejrzy Twoją umowę kredytu frankowego, podpowie Ci czy masz szanse na unieważnienie kredytu oraz pomoże przygotować wszelkie dokumenty niezbędne do unieważnienia kredytu. Wejdź na stronę KONTAKT i dowiedz się jak możesz pozbawić się problemu, jakim bez wątpienia jest fakt posiadania niekorzystnej umowy kredytu frankowego.

Pomoc prawna w przypadku unieważnienia umowy kredytu frankowego

Jeżeli potrzebujesz pomocy prawnej przy unieważnieniu umowy kredytu frankowego, skontaktuj się z nami. Nasza Kancelaria prawna z Kielc przejrzy Twoją umowę kredytu frankowego, podpowie Ci czy masz szanse na unieważnienie kredytu oraz pomoże przygotować wszelkie dokumenty niezbędne do unieważnienia kredytu. Wejdź na stronę KONTAKT i dowiedz się jak możesz pozbawić się problemu, jakim bez wątpienia jest fakt posiadania niekorzystnej umowy kredytu frankowego.

Moja kancelaria od wielu lat z sukcesami prowadzi sprawy związane z wypadkami rolniczymi – są to sprawy zarówno osobowe, jak i majątkowe. Najważniejsze, to prawidłowa analiza i właściwe sformułowanie pozwu. Nie są to proste sprawy i nie zawsze należy się odszkodowanie, dlatego też dokładnie analizujemy każdą sprawę i korzystamy z pomocy biegłych lekarzy oraz rzeczoznawców.

W 2020 roku, rolnicy zgłosili do KRUS 10 974 wypadków, powstałych w związku z pracami w gospodarstwie rolnym. Każdy rolnik tzn. osoba prowadzącą gospodarstwo rolne powyżej 1 ha, powinien posiadać obowiązkowe ubezpieczenie odpowiedzialności cywilnej rolników, z tytułu posiadania gospodarstwa rolnego, zwane „ubezpieczeniem OC rolników”.
Suma Gwarancyjna takiego ubezpieczenia wynosi 5 mln euro w przypadku szkody na osobie i 1 mln euro w przypadku szkód na mieniu. Często jednak osoby poszkodowane w wypadkach, zapominają lub nie wiedzą, że mają możliwość dochodzenia dodatkowych roszczeń z tytułu takiego ubezpieczenia. Ubezpieczenia Odpowiedzialności Cywilnej cechują się znaczną elastycznością i bardzo szerokim zakresem. Dzięki temu, poszkodowani mają możliwość uzyskania odszkodowania, zarówno w przypadku szkód osobowych jak i majątkowych (takich jak, np. pożar budynków gospodarczych)

Podstawowym aktem prawnym, regulującym ubezpieczenia rolników jest Ustawa z dnia 22 maja 2003 r. o Ubezpieczeniach Obowiązkowych, Ubezpieczeniowym Funduszu Gwarancyjnym i Polskim Biurze Ubezpieczycieli Komunikacyjnych. 

Zgodnie z art. 50 ust. 1 ustawy o ubezpieczeniach obowiązkowych, z ubezpieczenia OC rolników przysługuje odszkodowanie, jeśli rolnik, osoba pozostająca z nim we wspólnym gospodarstwie domowym lub osoba pracująca w jego gospodarstwie rolnym są obowiązani do odszkodowania za wyrządzoną w związku z posiadaniem przez rolnika gospodarstwa rolnego szkodę, będącą następstwem śmierci, uszkodzonego ciała, rozstroju zdrowia bądź też utraty, zniszczenia lub uszkodzenia mienia. Przesłankami odpowiedzialności rolnika jest: zawinione zachowanie rolnika, związek z posiadaniem przez rolnika tego gospodarstwa rolnego, którego skutkiem jest szkoda.

Może to być szkoda zarówno materialna, np. uszkodzenie samochodu lub osobowa, np. złamana ręka, noga.

Kto może dostać odszkodowanie z OC rolnika:

• osoby pozostające z rolnikiem we wspólnym gospodarstwie domowym,
• osoby pracujące w gospodarstwie rolnym,
• osoby dokonujące nagłych napraw na terenie gospodarstwa,
• osoby świadczące rolnikowi pomoc sąsiedzką,
• osoba, której mienie zostało uszkodzone na terenie gospodarstwa rolnego,
• osoba, której mienie lub zdrowie zostało uszkodzone przez zwierzęta gospodarskie,
• właściciel sąsiadującej plantacji, którego uprawa została uszkodzona w wyniku przeprowadzania zabiegów ochrony roślin przy zbyt silnym wietrze.

Odszkodowanie za szkodę na osobie przysługiwać będzie również samemu rolnikowi, jeżeli zostanie poszkodowany przez osobę zajmującą wspólnie z nim gospodarstwo rolne.

OC rolnika, obejmuje szkody powstałe w związku z ruchem pojazdów, które są użytkowane w związku z prowadzeniem tego gospodarstwa. Mowa tu o takich pojazdach, jak:

• Sieczkarnie,
• Kombajny zbożowe,
• Kombajny buraczane,
• Samojezdne kombajny ziemniaczane,
• Samojezdne platformy sadownicze,
• Ładowarki teleskopowe,
• Wszelkie pojazdy wolnobieżne, wykorzystywane do pracy w gospodarstwie, których prędkość nie przekracza 25 km/h.

Poszkodowany, może domagać się z OC rolnika:

• zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (cierpienia fizyczne i psychiczne, uszczerbek na zdrowiu),
• renty lub jej kapitalizacji,
• zwrot kosztów związanych z wypadkiem (leczenia, rehabilitacji, dodatkowej opieki, dojazdów, adaptacji miejsca zamieszkania, przygotowania do wykonywania nowego zawodu),
• zwrotu utraconych zarobków, odszkodowania z tytułu poniesionych kosztów naprawy lub odkupienia uszkodzonej, lub utraconej rzeczy, holowania uszkodzonego pojazdu, czy też kosztów pojazdu zastępczego.

W sytuacji, gdy osoba poszkodowana w gospodarstwie rolnym poniesie śmierć, najbliżsi członkowie jego rodziny mogą ubiegać się o:

• stosowne odszkodowanie,
• zadośćuczynienie,
• zwrot kosztów leczenia i pogrzebu poszkodowanego, poniesionych przez członków jego rodziny,
• rentę alimentacyjną.

Jeżeli doświadczyli Państwo jednego z opisanych powyżej przypadków, zapraszamy do kontaktu z Adwokatem Adrianem Sadajem lub odwiedzenie naszej Kancelarii Adwokackiej w Kielcach, przy ulicy Ogrodowej.
Analizy spraw, możemy dokonać również na podstawie przesłanych dokumentów za pośrednictwem wiadomości e-mail lub pocztą. Następnie, przygotowujemy wezwanie do zapłaty przeciwko firmie, w której rolnik wykupił polisę OC. Towarzystwo wydaje decyzję odmawiającą wypłaty lub przyznaje nam kwotę bezsporną. Najczęściej są to kwoty zaniżone i wówczas kierujemy sprawę do sądu.

Rekordowe odszkodowanie, jakie wywalczyliśmy za wypadek osobowy w rolnictwie, wynosiło 150 tys. zł, a za wypadek majątkowy – 350 tys. zł.

W sytuacji, gdy osoba poszkodowana w wypadku komunikacyjnym poniesie śmierć, najbliżsi członkowie jej rodziny mogą ubiegać się o:

• stosowne odszkodowanie,
• zadośćuczynienie,
• zwrot kosztów leczenia i pogrzebu poszkodowanego, poniesionych przez członków jego rodziny,
• rentę alimentacyjną.

Zadośćuczynienie – to świadczenie, które ma zrekompensować cierpienie, ból, krzywdę, której doznaje człowiek na skutek śmierci bliskiej osoby

Odszkodowanie – zgodnie z treścią art. 446 § 3 k.c. obejmuje szkodę majątkową, prowadzącą do znacznego pogorszenia sytuacji życiowej osoby najbliższej, nie obejmuje natomiast szkody niemajątkowej, tj. krzywdy.

Renta – to świadczenie okresowe, którego można żądać, gdy na skutek śmierci osoby bliskiej, utraciło się całkowicie lub częściowo zdolność zarobkowania, rokowania zostały ograniczone lub zwiększyły się potrzeby (np. potrzebne są wizyty u psychologa lub psychiatry).

Jaka jest wysokość zadośćuczynienia?

Wysokość zadośćuczynienia za śmierć osoby bliskiej w wypadku komunikacyjnym, zależna jest od sytuacji życiowej osoby uprawnionej. Konieczne jest wskazanie, jak wyglądało życie przez wypadkiem, a jak po oraz wykazanie więzi prawnych, jak również emocjonalnych, pomiędzy osobą zmarłą, a wnioskodawcą.

W sprawie o zadośćuczynienie po śmierci osoby bliskiej, kluczowe jest przedłożenie dokumentów, wykazujących winę sprawcy i w tym samym odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń. Dowodami potwierdzający więzi pomiędzy zmarłym, a rodziną są: nagrania, zdjęcia, korespondencja. Zadośćuczynienie po śmierci osoby bliskiej może również obejmować wydatki związane z pogrzebem:

• koszty organizacji ceremonii pogrzebowej,
• zakup odzieży,
• organizację stypy,
• zakup kwiatów i trumny,
• zakup i postawienie nagrobka,
• usługi transportowe.

Rekordowe odszkodowanie i zadośćuczynienie, jakie wywalczyliśmy po śmierci osoby bliskiej przekroczyło kwotę 200 tys. zł.

W związku z Rozporządzeniem Wykonawczym Komisji (UE) 2021/1847 z dnia 14 października 2021 r. w sprawie wyznaczenia ustawowego zamiennika dla niektórych terminów zapadalności stopy LIBOR dla franka szwajcarskiego (CHF LIBOR) (Dz.U.UE.L.2021.374.1), dalej: rozporządzenie wykonawcze, wskaźniki LIBOR dla franka szwajcarskiego zostaną zastąpione przez wskaźniki SARON, tj. „Swiss Average Rate Overnight” administrowane przez SIX Swiss Exchange Financial Information AG (SIX).  Na mocy powyższego rozporządzenia wykonawczego, od 1 stycznia 2022 r. stopa SARON ma zastąpić skutecznie w każdej umowie i instrumencie finansowym na terenie Unii Europejskiej stopę CHF LIBOR. Niniejsza zmiana powoduje, że oprocentowanie kredytów indeksowanych do franka szwajcarskiego lub denominowanych, które aktualnie w umowie wskazane mają stawki LIBOR CHF, będzie liczone w oparciu o aktualne wskaźniki SARON.

Czy wskaźniki te czymś się różnią?

Eksperci stoją na stanowisku, iż zmiana LIBOR na SARON stanowić będzie jedynie zmianę kosmetyczną. Zgodnie z tabelą zawartą w Artykule 1 ust. 3 rozporządzenia wykonawczego, dla wskaźnika 1-miesięcznego SARON spread korygujący wynosi -0,0571 %, dla wskaźnika 3-miesięcznego spread korygujący wynosi 0,0031 %, dla wskaźnika 6- miesięcznego spread korygujący wynosi 0,0741 %, dla wskaźnika 12-miesięcznego spread korygujący wynosi 0,2048 %.

Czy w związku z zaistniałą zmianą konieczne jest aneksowanie umów kredytu?

Nowy wskaźnik nie powoduje potrzeby podejmowania żadnych dodatkowych czynności. Co więcej, podpisywanie aneksu do umowy kredytowej również nie będzie konieczne. Jednakże, należy zwrócić uwagę na to, iż do zmiany wskaźnika dojdzie niejako z mocy prawa, a zatem kredytobiorcy nie będą mieli możliwości ingerowania w zaistniałą zmianę. Obecnie trudno oszacować czy nowy wskaźnik będzie wyższy, czy też niższy niż LIBOR CHF. Aby jednak zapobiec wystąpieniu istotnych różnic, Komisja Europejska wyznaczyła stały spread korygujący. Współczynnik został ustalony na dzień 5 marca 2021 r., a zatem na moment, w którym FCA zapowiedział zaprzestanie opracowywania LIBOR CHF.

Co istotne, również Jacek Jastrzębski, przewodniczący Komisji Nadzoru Finansowego, potwierdził, iż „Ważna wiadomość! Dzięki jednoznacznemu wyznaczeniu zamienników dla wskaźników LIBOR CHF nie ma wątpliwości, że umowy kredytowe zachowują ciągłość po 1 stycznia 2022 r. bez potrzeby ich aneksowania!”

Od wielu lat, moja Kancelaria Adwokacka w Kielcach, zajmuje się sprawami szkód osobowych, w których to uczestnik wypadku/ kolizji, doznał uszczerbku na zdrowiu czy obrażeń ciała.

Zacznę od wyjaśnienia podstawowych pojęć.

Odszkodowanie, to świadczenie, które należy się poszkodowanemu za wyrządzone szkody.

Zgodnie z treścią art. 361 § 2 kodeksu cywilnego, odszkodowanie powinno pokrywać zarówno szkody, jak i utracone korzyści, które poszkodowany mógłby osiągnąć, gdyby nie doszło do zdarzenia, powodującego szkodę. Głównym celem odszkodowania jest rekompensata za powstałe szkody.

Zadośćuczynienie, to świadczenie, mające na celu złagodzenie różnego rodzaju cierpień psychicznych o charakterze wewnętrznym, które pojawiły się bezpośrednio po zdarzeniu, jak i tych, które mogą pojawić się w przyszłości.

Poszkodowany, to nie tylko kierowca samochodu czy pasażer, to również rowerzysta i pieszy, który ucierpiał na skutek wypadku. Gdy nie uda się ustalić, kto jest sprawcą zdarzenia lub samochód nie posiada polisy OC, lub uciekł z miejsca zdarzenia, odpowiedzialny za szkody jest Ubezpieczeniowy Fundusz Gwarancyjny.

Okres przedawnienia zgłoszenia szkody wynosi odpowiednio:

• 3 lata – licząc od dnia, w którym dowiedziałeś się o szkodzie i osobie zobowiązanej do jej naprawienia (zgodnie z art. 819 § 1 Kodeksu cywilnego).
• 20 lat – jeśli szkoda jest wynikiem przestępstwa.

Ważne jest, aby przypadku wystąpienia takiego zdarzenia mieć udokumentowane koszty leczenia, takie jak leki, prywatne wizyty lekarskie czy zabiegi rehabilitacyjne. Jeżeli w wypadku drogowym doznaliśmy uszczerbku na zdrowiu, możemy również ubiegać się o stosowne zadośćuczynienie. Jest ono wypłacane za straty moralne, które odnieśliśmy przez wypadek. Stratą moralną może być, np. lęk przed prowadzeniem pojazdów, cierpienia czy nawet depresja.

Odszkodowanie takie, należy się również, gdy do wypadku doszło wskutek wysiadania z pojazdu, załadowywania lub rozładowywania innego pojazdu.

Poszkodowany może domagać się z OC sprawcy wypadku:

• zadośćuczynienia za doznaną krzywdę (cierpienia fizyczne i psychiczne),
• renty lub jej kapitalizacji- jest to świadczenie, co do zakresu obejmujące wszelkie dodatkowe koszty, pozostające w związku z wypadkiem,
• zwrot kosztów związanych z wypadkiem (leczenia, rehabilitacji, dodatkowej opieki, dojazdów, zakup leków, adaptacji miejsca zamieszkania, przygotowania do wykonywania nowego zawodu, zakup specjalistycznego sprzętu ograniczającego skutki niepełnosprawności),
• zwrotu utraconych zarobków- dochodów uzyskiwanych w ramach zatrudnienia utracone premie czy w ramach wykonywanej działalności,
• odszkodowanie z tytułu poniesionych kosztów naprawy lub odkupienia uszkodzonej, lub utraconej rzeczy, holowania uszkodzonego pojazdu, czy też kosztów pojazdu zastępczego, uszkodzonego telefonu, komputera.

Proces likwidacji po zgłoszeniu do ubezpieczyciela powinien trwać do 30 dni, ale bardzo często jest przedłużany do około 60 z dni.

Towarzystwo po zgłoszeniu szkody może:

• Odmówić wypłaty odszkodowania,
• Wypłacić kwotę bezsporną.

W większości spraw są wypłacone zaniżone kwoty, tytułem odszkodowania i zadośćuczynienia. Dopiero na etapie postępowania sądowego możemy uzyskać należne nam odszkodowanie.

Przy wyliczaniu wysokości zadośćuczynienia uwzględnia się stopień uszczerbku na zdrowiu psychicznym poszkodowanego oraz  inne czynniki, uzależnione od konkretnego stanu faktycznego. Należy wymienić poszczególne kategorie roszczeń oraz określić, o jakie kwoty poszkodowany wnosi do ubezpieczyciela.

Zapraszamy do kontaktu z Adwokatem Adrianem Sadajem lub odwiedzenie naszej Kancelarii Adwokackiej w Kielcach, przy ulicy Ogrodowej.

Jedną z głównych dziedzin, jakimi zajmuje się nasza Kancelaria w Kielcach jest pomoc Klientom w uzyskaniu dopłat do odszkodowania z polisy OC . Towarzystwa ubezpieczeniowe dokonując wypłat odszkodowań z OC w sposób rażący zaniżają wypłatę należnego odszkodowania. Pomimo, że praktyka taka jest niedopuszczalna przez prawo, to większość towarzystw ubezpieczeniowych powszechnie ją stosuje, licząc na brak odwołania ze strony poszkodowanego. Odszkodowanie komunikacyjne, przysługuje każdej osobie, której pojazd ucierpiał w wyniku wypadku drogowego nie z własnej winy. Należy się również, gdy do wypadku doszło w skutek wysiadania z pojazdu, załadowywania lub rozładowywania innego pojazdu. Istotną kwestią dla poszkodowanych jest fakt, iż odszkodowanie komunikacyjne jest należne również w przypadku, gdy nie zgłaszaliśmy wypadku policji. Termin zawity na zgłoszenie odszkodowania wynosi trzy lata.

Do jakiego ubezpieczyciela powinniśmy zgłosić się o odszkodowanie?

Co do zasady, powinniśmy się zgłosić do ubezpieczyciela, w którym sprawca wypadku miał ważną polisę OC. W sytuacji, gdy sprawca nie posiadał aktualnej polisy OC lub nie udało się ustalić jego tożsamości, powinniśmy zwrócić się do Ubezpieczeniowego Funduszu Gwarancyjnego. Możliwe jest również zgłoszenie szkody do towarzystwa, gdzie mamy nasze OC.

Szkoda częściowa a szkoda całkowita

Szkoda częściowa, to taka, gdy koszt naprawy uszkodzonego  pojazdu nie przekracza wartości pojazdu przed kolizją, natomiast ze szkodą całkowitą mamy do czynienia, gdy koszt naprawy przekracza wartość pojazdu przed wypadkiem. Przy szkodzie całkowitej, ubezpieczyciel może nam zaproponować odkup pozostałości pojazdu, mamy prawo odmówić zostawić pojazd dla siebie. 

Najczęstsze problemy z likwidacją szkody przez ubezpieczyciela 

Bardzo często Klienci narzekają na następujące kwestie: 

• nieuwzględnienie wszystkich uszkodzonych elementów,
• naprawa na częściach nieoryginalnych (zamiennikach), 
• zakwalifikowanie części nadających się do wymiany, jako części nadających się do
• naprawienia,
• długi okres oczekiwania na przyjazd rzeczoznawcy,
• brak osoby do kontaktu, problemy z dodzwonieniem się do ubezpieczyciela,
• zaniżone ceny części oraz roboczogodziny 

Odszkodowanie i zadośćuczynienie w wyniku wypadku komunikacyjnego – kolizji drogowej 

W sytuacji, gdy ucierpieliśmy w wypadku, bądź nasi pasażerowie, możemy domagać się odszkodowania za leczenie. Ważne jest, aby w tym przypadku mieć udokumentowane koszty leczenia, takie jak leki, prywatne wizyty lekarskie czy zabiegi rehabilitacyjne. Jeżeli w wypadku drogowym doznaliśmy uszczerbku na zdrowiu, możemy również ubiegać się o stosowne zadośćuczynienie. Jest ono wypłacane za straty moralne, które odnieśliśmy przez wypadek. Taką stratą moralną może być, np. lęk przed prowadzeniem pojazdów, cierpienia czy nawet depresja.

Zaniżony kosztorys naprawy i propozycja naprawy w warsztacie rekomendowanym przez ubezpieczyciela

Podczas postępowania likwidacyjnego ubezpieczyciel zapewne zaproponuje wykonanie naprawy we własnym warsztacie na jego koszt. Naprawa wykonana przez ubezpieczyciela będzie dokonywana na częściach nieoryginalnych zamiennych, w związku z czym, nie powinniśmy się na to godzić. Jeżeli zdecydujemy się na naprawę pojazdu we własnym zakresie, rzeczoznawca ubezpieczyciela dokona wyliczenia, jakie koszty poniesiemy w związku z naprawą pojazdu. W 90% firmy ubezpieczeniowe zaniżają kosztorys szkody wykonany przez ich rzeczoznawców, a co za tym idzie – wypłacając zbyt niskie odszkodowanie. Wypłacona kwota po wypadku powinna być adekwatna do tego, w jakim stanie pojazd znajdował się przed wypadkiem. Ubezpieczyciele przy ustalaniu wysokości odszkodowania z OC sprawcy, uwzględniają ceny tańszych nieoryginalnych części. Dodatkowo, towarzystwa ubezpieczeniowe zaniżają stawkę roboczogodziny warsztatu samochodowego. Częstą praktyką ubezpieczycieli jest również dokonywanie amortyzacji komponentów, potrzebnych do naprawy samochodu. Do zaniżania kosztorysu naprawy dochodzi również w przypadku, gdy ubezpieczyciel zakwalifikuje szkodę, jako szkodę całkowitą. W przypadku, gdy naprawa pojazdu wyniesie więcej niż otrzymaliśmy od firmy ubezpieczeniowej w ramach odszkodowania, w pierwszej kolejności należy dokonać reklamacji / odwołania. W sytuacji, gdy ubezpieczyciel odrzuci reklamację, zachęcamy do kontaktu z naszą Kancelarią w Kielcach. Pomożemy uzyskać dopłatę do należnego odszkodowania.

Wynajem pojazdu zastępczego

W przypadku, gdy auto zostało uszkodzone w wyniku stłuczki, którą spowodował inny kierowca, przysługuje nam zwrot za wynajem pojazdu zastępczego, niezależnie od tego czy służył on w celach prywatnych, czy był wykorzystywany w celach gospodarczych.

Holowanie pojazdu

W przypadku uszkodzenia pojazdu, w większości sytuacji zachodzi konieczności holowania. Może to prowadzić do powstania po naszej stronie bardzo dużych kosztów w przypadku, gdy wypadek miał miejsce z dala od naszego miejsca zamieszkania. W każdym przypadku -poszkodowany ma możliwość ubiegać się o zwrot poniesionych kosztów za holowanie.

Utrata wartości handlowej pojazdu

Aż 90 % osób, których auto ucierpiało w wyniku wypadku drogowego nie wie o tym, że prawdopodobnie przysługuje im odszkodowanie za utratę wartości handlowej pojazdu. Zgodnie z uchwałą Sądu Najwyższego z dnia 12 października 2001 r., sygn. akt III CZP 57/01: „Odszkodowanie za uszkodzenie samochodu może obejmować oprócz kosztów jego naprawy także zapłatę sumy pieniężnej, odpowiadającej różnicy między wartością tego samochodu przed uszkodzeniem i po naprawie”.
W sytuacji wystąpienia tzw. szkody częściowej, czyli w sytuacji gdy naprawa pojazdu jest
ekonomicznie uzasadniona, przysługuje nam odszkodowanie z tytułu utraconej wartości
handlowej w wyniku wypadku. Odszkodowanie nie przysługuje, gdy w wyniku wypadku
doszło do szkody całkowitej. To odszkodowanie ma kompensować stratę powiązaną z faktem,
że nasz pojazd nie jest już bezwypadkowy, a co za tym idzie – będzie przedstawiał niższą
wartość na rynku niż pojazd bezkolizyjny. Ustalenie odszkodowania z tytułu utraconej wartości handlowej nie należy do prostych spraw.

W tym przypadku, należy wziąć pod uwagę takie kryteria, jak:

• wartość rynkową auta przed wypadkiem,
• czas eksploatacji,
• stan techniczny,
• skalę uszkodzeń,
• koszty naprawy.

Ubytek wartości handlowej samochodów osobowych jest szacowany w przypadku, gdy nie mają więcej niż 6 lat. Przyznana wartość maleje proporcjonalnie do wieku samochodu.

W jaki sposób działamy?

We wstępnym rozpoznaniu sprawy, dokonujemy bezpłatnej analizy przyznanego odszkodowania komunikacyjnego, na podstawie kosztorysu otrzymanego od ubezpieczyciela. Z doświadczenia naszej Kancelarii wynika, że 95 % osób, które do nas trafiają ma zaniżone odszkodowanie. W przypadku pozytywnego zakwalifikowania Państwa sprawy, zlecamy sporządzenie kosztorysu niezależnemu rzeczoznawcy i kierujemy do ubezpieczyciela wezwanie do zapłaty. W sytuacji jego nieuwzględnienia, w dalszej kolejności kierujemy pozew do sądu. Powyższymi sprawami zajmujemy się już od kilku lat, w związku z czym, posiadamy niezbędne doświadczenie. Jeśli na skutek wypadku ucierpiał Państwa pojazd, zachęcamy do kontaktu z adwokatem Adrianem Sadajem. Odpowiemy na wszystkie nurtujące pytania.